Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

a calm at sea

  • 1 tranquillum

    tranquillus, a. um. adj., quiet, calm, still, tranquil, opp. to motion or excitement (syn. serenus).
    I.
    Lit., chiefly of calmness of weather:

    ut mare, quod suā naturā tranquillum sit, ventorum vi agitari atque turbari,

    Cic. Clu. 49, 138:

    tranquillo mari gubernare,

    Liv. 24, 8, 12; 38, 10, 5; 28, 17. 12:

    leni ac tranquillo mari,

    Curt. 4, 2, 8:

    aequora,

    Val. Fl. 2, 609:

    aquae,

    Ov. P. 2, 7, 8:

    caelum,

    calm, tranquil, Plin. 2, 79, 81, § 192; cf.

    dies,

    id. 2, 45, 44, § 114:

    serenitas,

    Liv. 2, 62, 2:

    sic tranquillum mare dicitur, cum leviter movetur neque in unam partem inclinatur... scito illud non stare, sed succuti leviter et dici tranquillum, quia neque huc neque illo impetum faciat,

    Sen. Q. N. 5, 1, 1.—
    b.
    Subst.: tranquillum, i, n., a calm; a quiet sea:

    tranquillum est, Alcedonia sunt circum forum,

    Plaut. Cas. prol. 26; cf.:

    qui te ad scopulum e tranquillo auferat,

    Ter. Phorm. 4, 4, 8:

    in tranquillo tempestatem adversam optare dementis est,

    Cic. Off. 1, 24, 83:

    ita aut tranquillum aut procellae in vobis sunt,

    Liv. 28, 27, 11:

    tranquillo pervectus Chalcidem,

    on the calm, tranquil sea, Liv. 31, 23, 4:

    classicique milites tranquillo in altum evecti,

    id. 26, 51, 6:

    non tranquillo navigamus,

    id. 24, 8, 13 Weissenb. ad loc.; cf.:

    tranquillo, ut aiunt, quilibet gubernator est,

    Sen. Ep. 85, 30:

    alia tranquillo velut oscitatio,

    Plin. 9, 7, 6, § 18.— Plur.:

    testudines eminente dorso per tranquilla fluitantes,

    Plin. 9, 10, 12, § 35:

    immoti jacent tranquilla pelagi,

    Sen. Troad. 200.—
    B.
    Transf.:

    tranquilla et serena frons,

    calm, not disturbed, Cic. Tusc. 3, 15, 31:

    tranquillo serenoque vultu,

    Suet. Aug. 79. —
    II.
    Trop., calm, quiet, peaceful, placid, composed, untroubled, undisturbed, serene, tranquil (cf. quietus):

    efficiendum est, ut appetitus sint tranquilli atque omni perturbatione animi careant,

    Cic. Off. 1, 29, 102:

    tranquillum facere ex irato,

    Plaut. Cist. 3, 21; so (opp. irata) id. Poen. 1, 2, 145:

    locus,

    id. Ep. 3, 4, 8:

    ut liqueant omnia et tranquilla sint,

    id. Most. 2, 1, 70:

    tranquillam concinna viam,

    id. Stich. 2, 1, 13:

    placata, tranquilla, quieta, beata vita,

    Cic. Fin. 1, 21, 71; cf.:

    pacatae tranquillaeque civitates,

    id. de Or. 1, 8, 30:

    nihil quieti videre, nihil tranquilli,

    id. Fin. 1, 18, 38:

    tutae tranquillaeque res omnes,

    Sall. C. 16, 5; so,

    res,

    Liv. 38, 28, 1:

    tranquillo animo esse potest nemo,

    Cic. Sen. 20, 74; cf.:

    tranquillo pectore vultuque sereno,

    Lucr. 3, 294:

    senectus,

    Hor. S. 2, 1, 57:

    otia sine armis,

    Luc. 2, 266:

    pax,

    id. 1, 171.— Comp.:

    ita hanc canem faciam tibi oleo tranquilliorem,

    Plaut. Poen. 5, 4, 66:

    tranquilliorem plebem fecerunt,

    Liv. 2, 63, 3:

    esse tranquillior animo,

    Cic. Fam. 4, 5, 6.—Of an orator:

    in transferendis faciendisque verbis tranquillior (Isocrates),

    Cic. Or. 52, 176.— Sup.:

    illud meum turbulentissimum tempus profectionis tuo tranquillissimo praestat,

    Cic. Pis. 15, 33:

    cetera videntur esse tranquilla: tranquillissimus autem animus meus,

    id. Att. 7, 7, 4:

    tranquillissima res,

    Ter. And. 3, 5, 14:

    otium,

    Plin. Ep. 7, 25, 2.—
    b.
    Subst.: tranquillum, i, n., calmness, quiet, tranquillity, etc.:

    vitam... in tam tranquillo... locare,

    Lucr. 5, 12; cf.:

    esse in tranquillo,

    Ter. Eun. 5 (8), 9, 8:

    in urbe ex tranquillo nec opinata moles discordiarum... exorta est,

    Liv. 4, 43, 3:

    seditionem in tranquillum conferre,

    Plaut. Am. 1, 2, 16:

    republicā in tranquillum redactā,

    Liv. 3, 40, 11.— Plur.:

    tranquilla tuens nec fronte timendus,

    Val. Fl. 1, 38.—Hence, adv., in two forms.
    1.
    tranquillē, calmly, quietly, tranquilly:

    inclamare,

    Plaut. Cist. 1, 1, 112:

    tranquille placideque,

    Cic. Tusc. 3, 11, 25:

    dicere, with leniter, definite, etc.,

    id. Or. 28, 99.— Comp.:

    tranquillius manere,

    Sen. Ep. 71, 15.— Sup.:

    tranquillissime senuit,

    Suet. Aug. 2 med.
    2.
    tranquillō, quietly, without disturbance (very rare):

    nec cetera modo tribuni tranquillo peregere,

    Liv. 3, 14, 6; cf. supra, I. b.—
    B.
    Transf., tranquillizing, bringing peaceful news:

    tranquillae tuae quidem litterae,

    Cic. Att. 14, 3, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tranquillum

  • 2 tranquillus

    tranquillus, a. um. adj., quiet, calm, still, tranquil, opp. to motion or excitement (syn. serenus).
    I.
    Lit., chiefly of calmness of weather:

    ut mare, quod suā naturā tranquillum sit, ventorum vi agitari atque turbari,

    Cic. Clu. 49, 138:

    tranquillo mari gubernare,

    Liv. 24, 8, 12; 38, 10, 5; 28, 17. 12:

    leni ac tranquillo mari,

    Curt. 4, 2, 8:

    aequora,

    Val. Fl. 2, 609:

    aquae,

    Ov. P. 2, 7, 8:

    caelum,

    calm, tranquil, Plin. 2, 79, 81, § 192; cf.

    dies,

    id. 2, 45, 44, § 114:

    serenitas,

    Liv. 2, 62, 2:

    sic tranquillum mare dicitur, cum leviter movetur neque in unam partem inclinatur... scito illud non stare, sed succuti leviter et dici tranquillum, quia neque huc neque illo impetum faciat,

    Sen. Q. N. 5, 1, 1.—
    b.
    Subst.: tranquillum, i, n., a calm; a quiet sea:

    tranquillum est, Alcedonia sunt circum forum,

    Plaut. Cas. prol. 26; cf.:

    qui te ad scopulum e tranquillo auferat,

    Ter. Phorm. 4, 4, 8:

    in tranquillo tempestatem adversam optare dementis est,

    Cic. Off. 1, 24, 83:

    ita aut tranquillum aut procellae in vobis sunt,

    Liv. 28, 27, 11:

    tranquillo pervectus Chalcidem,

    on the calm, tranquil sea, Liv. 31, 23, 4:

    classicique milites tranquillo in altum evecti,

    id. 26, 51, 6:

    non tranquillo navigamus,

    id. 24, 8, 13 Weissenb. ad loc.; cf.:

    tranquillo, ut aiunt, quilibet gubernator est,

    Sen. Ep. 85, 30:

    alia tranquillo velut oscitatio,

    Plin. 9, 7, 6, § 18.— Plur.:

    testudines eminente dorso per tranquilla fluitantes,

    Plin. 9, 10, 12, § 35:

    immoti jacent tranquilla pelagi,

    Sen. Troad. 200.—
    B.
    Transf.:

    tranquilla et serena frons,

    calm, not disturbed, Cic. Tusc. 3, 15, 31:

    tranquillo serenoque vultu,

    Suet. Aug. 79. —
    II.
    Trop., calm, quiet, peaceful, placid, composed, untroubled, undisturbed, serene, tranquil (cf. quietus):

    efficiendum est, ut appetitus sint tranquilli atque omni perturbatione animi careant,

    Cic. Off. 1, 29, 102:

    tranquillum facere ex irato,

    Plaut. Cist. 3, 21; so (opp. irata) id. Poen. 1, 2, 145:

    locus,

    id. Ep. 3, 4, 8:

    ut liqueant omnia et tranquilla sint,

    id. Most. 2, 1, 70:

    tranquillam concinna viam,

    id. Stich. 2, 1, 13:

    placata, tranquilla, quieta, beata vita,

    Cic. Fin. 1, 21, 71; cf.:

    pacatae tranquillaeque civitates,

    id. de Or. 1, 8, 30:

    nihil quieti videre, nihil tranquilli,

    id. Fin. 1, 18, 38:

    tutae tranquillaeque res omnes,

    Sall. C. 16, 5; so,

    res,

    Liv. 38, 28, 1:

    tranquillo animo esse potest nemo,

    Cic. Sen. 20, 74; cf.:

    tranquillo pectore vultuque sereno,

    Lucr. 3, 294:

    senectus,

    Hor. S. 2, 1, 57:

    otia sine armis,

    Luc. 2, 266:

    pax,

    id. 1, 171.— Comp.:

    ita hanc canem faciam tibi oleo tranquilliorem,

    Plaut. Poen. 5, 4, 66:

    tranquilliorem plebem fecerunt,

    Liv. 2, 63, 3:

    esse tranquillior animo,

    Cic. Fam. 4, 5, 6.—Of an orator:

    in transferendis faciendisque verbis tranquillior (Isocrates),

    Cic. Or. 52, 176.— Sup.:

    illud meum turbulentissimum tempus profectionis tuo tranquillissimo praestat,

    Cic. Pis. 15, 33:

    cetera videntur esse tranquilla: tranquillissimus autem animus meus,

    id. Att. 7, 7, 4:

    tranquillissima res,

    Ter. And. 3, 5, 14:

    otium,

    Plin. Ep. 7, 25, 2.—
    b.
    Subst.: tranquillum, i, n., calmness, quiet, tranquillity, etc.:

    vitam... in tam tranquillo... locare,

    Lucr. 5, 12; cf.:

    esse in tranquillo,

    Ter. Eun. 5 (8), 9, 8:

    in urbe ex tranquillo nec opinata moles discordiarum... exorta est,

    Liv. 4, 43, 3:

    seditionem in tranquillum conferre,

    Plaut. Am. 1, 2, 16:

    republicā in tranquillum redactā,

    Liv. 3, 40, 11.— Plur.:

    tranquilla tuens nec fronte timendus,

    Val. Fl. 1, 38.—Hence, adv., in two forms.
    1.
    tranquillē, calmly, quietly, tranquilly:

    inclamare,

    Plaut. Cist. 1, 1, 112:

    tranquille placideque,

    Cic. Tusc. 3, 11, 25:

    dicere, with leniter, definite, etc.,

    id. Or. 28, 99.— Comp.:

    tranquillius manere,

    Sen. Ep. 71, 15.— Sup.:

    tranquillissime senuit,

    Suet. Aug. 2 med.
    2.
    tranquillō, quietly, without disturbance (very rare):

    nec cetera modo tribuni tranquillo peregere,

    Liv. 3, 14, 6; cf. supra, I. b.—
    B.
    Transf., tranquillizing, bringing peaceful news:

    tranquillae tuae quidem litterae,

    Cic. Att. 14, 3, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > tranquillus

  • 3 malacia

        malacia ae, f, μαλακία, a calm at sea, Cs.
    * * *
    calm; dead calm

    Latin-English dictionary > malacia

  • 4 aequor

    aequor, ŏris, n. [aequus].
    I.
    In gen., an even, level surface (ante-Aug. poet.; only once in Cic. and once in Sallust): speculorum aequor, a plane surface, as of a mirror, Lucr. 4, 106; 291:

    in summo aequore saxi,

    upon the polished, smooth marble surface, id. 3, 905: camporum patentium aequora, * Cic. Div. 1, 42:

    campi,

    Verg. A. 7, 781;

    and without campus: Daren ardens agit aequore toto,

    id. ib. 5, 456:

    at prius ignotum ferro quam scindimus aequor,

    id. G. 1, 50; 1, 97;

    of the desert,

    id. ib. 2, 105:

    immensum spatiis confecimus aequor,

    id. ib. 541:

    primus in aequore pulvis,

    Juv. 8, 61; and once of the heavens: aequora caeli Sensimus sonere, Att. ap. Non. 505, 8 (Trag. Rel. p. 139 Rib.).—
    II.
    Esp., the even surface of the sea in its quiet state, the calm. smooth sea (“aequor mare appellatum, quod aequatum, cum commotum vento non est,” Varr. L. L. 7, § 23 Müll.: quid tam planum videtur quam mare? ex quo etiam aequor illud poëtae vocant, Cic. Ac. Fragm. ap. Non. 65, 2 (cf. pontou plax, Pind. P. 1, 24).— Also, in gen., the sea, even when agitated by storms, Lucr. 1, 719:

    turbantibus aequora ventis,

    id. 2, 1:

    silvaeque et saeva quiērant aequora,

    Verg. A. 4, 523 et saep.:

    per undosum aequor,

    id. ib. 313:

    contracta pisces aequora sentiunt,

    Hor. C. 3, 1, 33:

    juventus Infecit aequor sanguine Punico,

    id. ib. 3, 6, 34 al.—Sometimes pleonast. with mare or pontus:

    vastum maris aequor arandum,

    Verg. A. 2, 780:

    tellus et aequora ponti,

    id. G. 1, 469.—Of the surface of the Tiber, Verg. A. 8, 89 and 96 (so, mare of the Timavus, id. ib. 1, 246;

    and unda of rivers, as of the Simoïs,

    id. ib. 1, 618).—In prose writers after the Aug. per.:

    placidum aequor,

    Tac. A. 2, 23:

    penetrare aequora,

    Val. Max. 9, 1, 1; so Curt. 4, 7; Plin. 4, 12, 24, § 76; Mel. 1, 2. Once even in Sallust: aequore et terrā, Sall. Fragm. ap. Don. ad Ter. Phorm. 2, 1, 13 (p. 390, n. 81 Kritz.) dub.

    Lewis & Short latin dictionary > aequor

  • 5 malacia

    mălăcĭa, ae, f., = malakia, a calm at sea, dead calm.
    I.
    Lit.:

    tanta subito malacia ac tranquillitas exstitit, ut se loco movere non possent,

    Caes. B. G. 3, 15, 3.—
    B.
    Trop.:

    in otio inconcusso jacere non est tranquillitas, malacia est,

    Sen. Ep. 67, 14.—
    II.
    Transf., a total want of appetite, nausea (post-Aug.):

    semen citreorum edendum praecipiunt in malacia praegnantibus,

    Plin. 23, 6, 56, § 105; so id. 23, 6, 57, § 107.— With stomachi:

    absinthium pellit malaciam stomachi,

    Plin. 27, 7, 28, § 48.

    Lewis & Short latin dictionary > malacia

  • 6 somnus

    somnus, i, m. [Sanscr. svap-nas; Gr. hupnos; som-nus for sop-nus; cf.: sopor, sopio].
    I.
    Lit., sleep: hostes vino domiti somnoque sepulti, Enn. ap. Macr. S. 6 (Ann. v. 291 Vahl.); Lucr. 1, 133: vix aegro cum corde meo me somnus reliquit, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 52 Vahl.); cf., on the contrary: pandite sulti' genas et corde relinquite somnum, id. ap. Fest. p. 343 Müll. (Ann. v. 521 Vahl.):

    somnum capere,

    Plaut. Mil. 3, 1, 115; cf. Cic. Tusc. 4, 19, 44:

    somnum videre,

    Ter. Heaut. 3, 1, 82:

    Caninius suo toto consulatu somnum non vidit,

    Cic. Fam. 7, 30, 1:

    somnum tenere,

    id. Brut. 80, 278:

    somno se dare,

    id. Tusc. 1, 47, 113:

    me artior quam solebat somnus complexus est,

    id. Rep. 6, 10, 10:

    puella somno fessa,

    Tib. 1, 3, 88:

    somno vincta,

    Ov. M. 11, 238; Liv. 5, 44; Suet. Aug. 16:

    hos oppressos somno,

    Caes. B. C. 2, 38 fin.:

    ne me e somno excitetis,

    Cic. Rep. 6, 12, 12: so,

    ex somno excitare aliquem,

    id. Sull. 8, 24:

    e somno suscitari,

    id. Tusc. 4, 19, 44:

    somno solutus sum,

    id. Rep. 6, 26, 29:

    cum ergo est somno sevocatus animus a societate,

    id. Div. 1, 30, 63:

    palpebrae somno coniventes,

    id. N. D. 2, 57, 143:

    somno languidus,

    Quint. 4, 2, 106: in somnis aliquid videre, in sleep, in dreams, Enn. ap. Fest. p. 325 Müll. (Ann. v. 228 Vahl.); cf. Plaut. Curc. 2, 2, 10; Poët. ap. Cic. Div. 1, 21, 44; Cic. N. D. 1, 29, 82; id. Div. 1, 24, 49; 1, 25, 44; 1, 53, 121; 2, 70, 144; Verg. A. 2, 270; 4, 466; 4, 557 al.; so,

    less freq.: per somnum,

    Cic. Div. 2, 11, 27; Liv. 2, 36, 4; Verg. A. 5, 636; and:

    per somnos,

    Plin. 23, 1, 24, § 49; cf.: ea si cui in somno accidant, Att. ap. Cic. Div. 1, 22, 45:

    datur in somnum euntibus,

    Plin. 26, 8, 47, § 74:

    somnum petiere,

    Ov. M. 13, 676; Quint. 9, 4, 12:

    ducere somnos,

    i. e. protract slumber, continue to sleep, Verg. A. 4, 560 (cf.:

    trahere quietem,

    Prop. 1, 14, 9); so,

    educere somnos,

    Sil. 11, 405;

    but: pocula ducentia somnos,

    causing sleep, Hor. Epod. 14, 3:

    verba placidos facientia somnos,

    Ov. M. 7, 153:

    nuces somnum faciunt,

    Plin. 23, 8, 75, § 144:

    odor somnum gignit,

    id. 21, 19, 77, § 132:

    somnum parere,

    id. 19, 8, 38, § 126:

    adferre,

    id. 32, 2, 11, § 24:

    conciliare (opp. fugare),

    id. 14, 18, 22, § 117:

    concitare,

    id. 20, 17, 73, § 189:

    adlicere,

    id. 26, 3, 8, § 14:

    somnos invitare,

    Hor. Epod. 2, 28:

    adimere,

    id. C. 1, 25, 3:

    avertere,

    id. S. 1, 5, 15:

    rumpere,

    Sil. 3, 167:

    perturbare,

    Quint. 12, 1, 6.— Poet.:

    conditque natantia lumina somnus,

    Verg. G. 4, 496:

    labi ut somnum sensit in artus,

    Ov. M. 11, 631:

    serpens,

    Plin. 7, 24, 24, § 90:

    graviore somno premi,

    id. 9, 13, 15, § 42:

    voltus in somnum cadit,

    Sen. Herc. Fur. 1044:

    somno cedere,

    Val. Fl. 2, 71:

    lumina mergere somno,

    id. 8, 65:

    somnus altus,

    Hor. S. 2, 1, 8:

    somni faciles,

    Ov. H. 11, 29; cf.:

    somno mollior herba,

    Verg. E. 7, 45:

    somni pingues,

    Ov. Am. 1, 13, 7; Luc. 10, 354:

    plenus,

    Cels. 1, 3:

    intermissus,

    Quint. 10, 6, 1:

    lenis et placidus,

    Sen. Herc. Fur. 1075:

    gravis,

    id. ib. 1051:

    servus ad somnum,

    who keeps watch during one's sleep, Curt. 6, 11, 3.—Personified: Somnus, as a divinity, son of Erebus and Nox, Hyg. Fab. praef.; Verg. A. 5, 838; 6, 390; Ov. M. 11, 586, 11, 593; 11, 623 sq.; Stat. Th. 10, 87; Tib. 2, 1, 90 al.—
    B.
    Esp., in reproachful sense, sleep, sloth, drowsiness, inactivity, slumber, idleness, etc.: corde relinquite somnum, Enn. ap. Fest. p. 343 Müll. (Ann. v. 521 Vahl.):

    dediti ventri ac somno,

    Sall. C. 2, 8:

    somno et conviviis et delectationi nati,

    Cic. Sest. 66, 138: somno et luxu pudendus, Tac. H. 2, 90:

    somno indulsit,

    id. A. 16, 19:

    dediti somno ciboque,

    id. G. 15; Vell. 2, 1, 1.—
    II.
    Poet., transf.
    A.
    Night:

    Libra die somnique pares ubi fecerit horas,

    Verg. G. 1, 208; cf. Sil. 3, 200. —
    B.
    Death (mostly with adjj.):

    longus,

    Hor. C. 3, 11, 38:

    componit lumina somno,

    Sil. 5, 529:

    niger,

    id. 7, 633:

    frigidus,

    Val. Fl. 3, 178;

    SO, SOMNO AETERNO SACRVM,

    Inscr. Orell. 4428:

    REQVIESCIT IN SOMNO PACIS,

    ib. 1121.—
    C.
    Of a calm at sea:

    pigro torpebant aequora somno,

    Stat. S. 3, 2, 73:

    imbelli recubant litora somno,

    id. Th. 3, 256. —
    D.
    A dream: exterrita somno, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 37 Vahl.):

    promissa somni,

    Sil. 3, 216.

    Lewis & Short latin dictionary > somnus

  • 7 tranquillus

        tranquillus adj.    with comp. and sup, quiet, calm, still, tranquil: mare, quod naturā suā tranquillum sit: tranquillo mari gubernare, L.: aquae, O.—As subst n., a quiet sea, calm: te ad scopulum e tranquillo auferre, T.: in tranquillo tempestatem adversam optare dementis est: tranquillo pervectus Chalcidem, on the calm sea, L.: non tranquillo navigamus, L.—Of the countenance, calm, undisturbed, serene: frons tranquilla et serena.—Fig., calm, quiet, peaceful, placid, composed, untroubled, undisturbed, serene, tranquil: ut appetitūs sint tranquilli: tutae tranquillaeque res omnes, S.: senectus, H.: tranquillior in plebem fecerunt, L.: tranquillior animo esse: in transferendis faciendisque verbis tranquillior: tranquillae tuae quidem litterae, i. e. bring peaceful tidings: tranquillissima res, T.: tranquillissimus animus. —As subst n., calmness, quiet, tranquillity, peace: esse amorem in tranquillo, T.: in urbe ex tranquillo moles discordiarum... exorta est, L.: videre nihil tranquilli.
    * * *
    tranquilla, tranquillum ADJ
    quiet, calm

    Latin-English dictionary > tranquillus

  • 8 Clemens

    1.
    clēmens, entis (abl. usu. -ti;

    but -te,

    Liv. 1, 26, 8; Laber. ap. Macr. S. 2, 7, 3), adj. [etym. dub.; cf. lemures; and Germ. hold].
    I.
    Orig. (in the class. per. very rare), of the quiet, placid, pleasant state of the air, wind, or weather, mild, calm, soft, gentle ( = the class. placidus, quietus): undae clementi flamine pulsae, * Cat. 64, 272:

    clementior Auster vela vocat,

    Stat. Th. 5, 468:

    aura Favoni,

    Claud. Cons. Prob. Olyb. 272; cf. id. III. Cons. Hon. 165; Val. Fl. 6, 747:

    clementior dies,

    Col. 11, 2, 2:

    clementior Arctos,

    Sil. 1, 198:

    clementiores plagae (opp. Septentrio),

    Pall. Febr. 12, 1.—Hence,
    B.
    Esp.
    1.
    Of the gentle motion of the sea, rivers, etc., placid, calm, etc.:

    mare,

    Gell. 2, 21, 1:

    Pasitigris clementiore alveo praeterit, etc. (preced. by: praeceps inter saxa devolvitur),

    Curt. 5, 3, 1:

    quā sit clementissimus amnis,

    Ov. M. 9, 116.—
    2.
    Of places (opp. praeceps), smooth, of a gentle ascent:

    clivulus,

    App. M. 4, p. 144.—Far more freq.,
    II.
    Trop.
    A.
    Of a calm, unexcited, passionless state of mind, quiet, mild, gentle, tranquil, kind (syn.:

    placidus, lenis): clementem vocabo non in alieno dolore facilem, sed eum, qui cum suis stimulis exagitetur, non prosilit, etc.,

    Sen. Clem. 1, 20, 3:

    egit semper vitam... clemens, placidus,

    Ter. Ad. 5, 1, 10:

    vita urbana atque otium,

    id. ib. 1, 1, 17 (cf. with Cic. Rab. Post. 7, 17:

    vita quieta atque otiosa): ille suam semper egit vitam in otio, in conviviis: clemens, placidus,

    Ter. Ad. 5, 4, 10; Liv. 38, 17, 17 (cf. the passages under clementia, cited from Flor.):

    cupio, patres conscripti, me esse clementem: cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,

    Cic. Cat. 1, 2, 4:

    etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci,

    id. Fin. 2, 4, 12:

    (Arimphaeis) ritus clementes,

    Plin. 6, 13, 14, § 35.—
    2.
    Transf. to animals. tame, domesticated: clementius genus columbarum [p. 353] (opp. agrestes), Varr. R. R. 3, 7, 2.—
    B.
    Specif.
    1.
    Mild in respect to the faults and failures of others, i. e. forbearing, indulgent, compassionate, merciful (class.; syn.: mitis, benignus, humanus, lenis, facilis, indulgens;

    opp.: crudelis, inhumanus, asper al.): clementi (mi) animo ignoscet,

    Plaut. Mil. 4, 6, 37; Ter. Hec. 3, 5, 22:

    judices et misericordes,

    Cic. Planc. 13, 31; cf.
    * Hor.
    C. 3, 11, 46; Tac. A. 2, 57:

    vir et contra audaciam fortissimus et ab innocentiā clementissimus,

    Cic. Rosc. Am. 30, 85; Nep. Epam. 3, 2:

    legis interpres,

    Liv. 1, 26, 8:

    dominus facilis et clemens,

    Suet. Aug. 67:

    justa et clemens servitus,

    Ter. And. 1, 1, 9:

    castigatio,

    Cic. Off. 1, 38, 137:

    clementior sententia,

    Liv. 8, 31, 8.—More unusual: rumor, i. e. non nimius, mild, mitigated, praos (acc. to Prisc. p. 1202 P.), Sall. J. 22, 1.—
    2.
    Poet. of places:

    pars (insulae) ratibus clemens,

    accessible, Claud. B. Gild. 511.— Adv.: clē-menter.
    I.
    (Acc. to I. A.) Gently, softly, mildly:

    non desiit adsidue tremere Campania, clementius quidem, sed ingenti damno,

    Sen. Q. N. 6, 31, 1:

    agitant venti oleas,

    Pall. Nov. 5:

    spirant clementius Austri,

    Stat. S. 2, 2, 27.—So of moderate, slow action gen.: Eu. Sequere sis. Ch. Sequor. Eu. Clementer quaeso;

    calces deteris,

    Plaut. Merc. 5, 2, 111; so id. Stich. 4, 1, 26; id. Ep. 2, 2, 23. —
    B.
    (Acc. to I. B. 2.) By degrees, gradually, gently:

    clementer et molliter assurgens collis,

    Col. 2, 2, 1; cf. Tac. A. 13, 38:

    editum jugum,

    id. G. 1; Sil. 1, 274; Sen. Oedip. 280:

    accedere,

    Tac. A. 12, 33; cf. in comp.:

    explorare, si quā Appennini juga clementius adirentur,

    id. H. 3, 52.—
    II.
    (Acc. to II. A.) Quietly, placidly, tranquilly, calmly: accipere aliquid clementius aequo, * Lucr. 3, 314:

    si quid est factum clementer, ut dissolute factum criminer,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:

    leniter hominem clementerque accepit,

    id. ib. 2, 4, 40, §

    86: ferre aliquid,

    id. Att. 6, 1, 3:

    consolationes clementer admotae,

    Plin. Ep. 5, 16, 11:

    quo id pacto fieri possit clementissime,

    Plaut. Mil. 4, 3, 5:

    leo caudam clementer et blande movet,

    Gell. 5, 14, 12.—
    B.
    (Acc. to II. B.) With forbearance, mildly, with indulgence:

    clementer et moderate jus dicere,

    Caes. B. C. 3, 20:

    clementer a consule accepti,

    Liv. 27, 15, 2:

    clementer ductis militibus,

    i.e. peacefully, without plundering, id. 29, 2, 1.— Comp.:

    clementius tractare aliquem,

    Plin. Ep. 8, 24, 5.— Sup.:

    clementissime scribere de aliquo,

    Gell. 1, 18, 3:

    qui victoriā civili clementissime usus est,

    Sen. Ira, 2, 23, 4.
    2.
    Clēmens, entis, m., a proper name, in later Lat. very freq.:

    Julius,

    Tac. A. 1, 23; 1, 26; 15, 73; id. H. 1, 87; 2, 12:

    Arretinus,

    id. ib. 4, 68; Suet. Dom. 11:

    Flavius,

    id. ib. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > Clemens

  • 9 clemens

    1.
    clēmens, entis (abl. usu. -ti;

    but -te,

    Liv. 1, 26, 8; Laber. ap. Macr. S. 2, 7, 3), adj. [etym. dub.; cf. lemures; and Germ. hold].
    I.
    Orig. (in the class. per. very rare), of the quiet, placid, pleasant state of the air, wind, or weather, mild, calm, soft, gentle ( = the class. placidus, quietus): undae clementi flamine pulsae, * Cat. 64, 272:

    clementior Auster vela vocat,

    Stat. Th. 5, 468:

    aura Favoni,

    Claud. Cons. Prob. Olyb. 272; cf. id. III. Cons. Hon. 165; Val. Fl. 6, 747:

    clementior dies,

    Col. 11, 2, 2:

    clementior Arctos,

    Sil. 1, 198:

    clementiores plagae (opp. Septentrio),

    Pall. Febr. 12, 1.—Hence,
    B.
    Esp.
    1.
    Of the gentle motion of the sea, rivers, etc., placid, calm, etc.:

    mare,

    Gell. 2, 21, 1:

    Pasitigris clementiore alveo praeterit, etc. (preced. by: praeceps inter saxa devolvitur),

    Curt. 5, 3, 1:

    quā sit clementissimus amnis,

    Ov. M. 9, 116.—
    2.
    Of places (opp. praeceps), smooth, of a gentle ascent:

    clivulus,

    App. M. 4, p. 144.—Far more freq.,
    II.
    Trop.
    A.
    Of a calm, unexcited, passionless state of mind, quiet, mild, gentle, tranquil, kind (syn.:

    placidus, lenis): clementem vocabo non in alieno dolore facilem, sed eum, qui cum suis stimulis exagitetur, non prosilit, etc.,

    Sen. Clem. 1, 20, 3:

    egit semper vitam... clemens, placidus,

    Ter. Ad. 5, 1, 10:

    vita urbana atque otium,

    id. ib. 1, 1, 17 (cf. with Cic. Rab. Post. 7, 17:

    vita quieta atque otiosa): ille suam semper egit vitam in otio, in conviviis: clemens, placidus,

    Ter. Ad. 5, 4, 10; Liv. 38, 17, 17 (cf. the passages under clementia, cited from Flor.):

    cupio, patres conscripti, me esse clementem: cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,

    Cic. Cat. 1, 2, 4:

    etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci,

    id. Fin. 2, 4, 12:

    (Arimphaeis) ritus clementes,

    Plin. 6, 13, 14, § 35.—
    2.
    Transf. to animals. tame, domesticated: clementius genus columbarum [p. 353] (opp. agrestes), Varr. R. R. 3, 7, 2.—
    B.
    Specif.
    1.
    Mild in respect to the faults and failures of others, i. e. forbearing, indulgent, compassionate, merciful (class.; syn.: mitis, benignus, humanus, lenis, facilis, indulgens;

    opp.: crudelis, inhumanus, asper al.): clementi (mi) animo ignoscet,

    Plaut. Mil. 4, 6, 37; Ter. Hec. 3, 5, 22:

    judices et misericordes,

    Cic. Planc. 13, 31; cf.
    * Hor.
    C. 3, 11, 46; Tac. A. 2, 57:

    vir et contra audaciam fortissimus et ab innocentiā clementissimus,

    Cic. Rosc. Am. 30, 85; Nep. Epam. 3, 2:

    legis interpres,

    Liv. 1, 26, 8:

    dominus facilis et clemens,

    Suet. Aug. 67:

    justa et clemens servitus,

    Ter. And. 1, 1, 9:

    castigatio,

    Cic. Off. 1, 38, 137:

    clementior sententia,

    Liv. 8, 31, 8.—More unusual: rumor, i. e. non nimius, mild, mitigated, praos (acc. to Prisc. p. 1202 P.), Sall. J. 22, 1.—
    2.
    Poet. of places:

    pars (insulae) ratibus clemens,

    accessible, Claud. B. Gild. 511.— Adv.: clē-menter.
    I.
    (Acc. to I. A.) Gently, softly, mildly:

    non desiit adsidue tremere Campania, clementius quidem, sed ingenti damno,

    Sen. Q. N. 6, 31, 1:

    agitant venti oleas,

    Pall. Nov. 5:

    spirant clementius Austri,

    Stat. S. 2, 2, 27.—So of moderate, slow action gen.: Eu. Sequere sis. Ch. Sequor. Eu. Clementer quaeso;

    calces deteris,

    Plaut. Merc. 5, 2, 111; so id. Stich. 4, 1, 26; id. Ep. 2, 2, 23. —
    B.
    (Acc. to I. B. 2.) By degrees, gradually, gently:

    clementer et molliter assurgens collis,

    Col. 2, 2, 1; cf. Tac. A. 13, 38:

    editum jugum,

    id. G. 1; Sil. 1, 274; Sen. Oedip. 280:

    accedere,

    Tac. A. 12, 33; cf. in comp.:

    explorare, si quā Appennini juga clementius adirentur,

    id. H. 3, 52.—
    II.
    (Acc. to II. A.) Quietly, placidly, tranquilly, calmly: accipere aliquid clementius aequo, * Lucr. 3, 314:

    si quid est factum clementer, ut dissolute factum criminer,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:

    leniter hominem clementerque accepit,

    id. ib. 2, 4, 40, §

    86: ferre aliquid,

    id. Att. 6, 1, 3:

    consolationes clementer admotae,

    Plin. Ep. 5, 16, 11:

    quo id pacto fieri possit clementissime,

    Plaut. Mil. 4, 3, 5:

    leo caudam clementer et blande movet,

    Gell. 5, 14, 12.—
    B.
    (Acc. to II. B.) With forbearance, mildly, with indulgence:

    clementer et moderate jus dicere,

    Caes. B. C. 3, 20:

    clementer a consule accepti,

    Liv. 27, 15, 2:

    clementer ductis militibus,

    i.e. peacefully, without plundering, id. 29, 2, 1.— Comp.:

    clementius tractare aliquem,

    Plin. Ep. 8, 24, 5.— Sup.:

    clementissime scribere de aliquo,

    Gell. 1, 18, 3:

    qui victoriā civili clementissime usus est,

    Sen. Ira, 2, 23, 4.
    2.
    Clēmens, entis, m., a proper name, in later Lat. very freq.:

    Julius,

    Tac. A. 1, 23; 1, 26; 15, 73; id. H. 1, 87; 2, 12:

    Arretinus,

    id. ib. 4, 68; Suet. Dom. 11:

    Flavius,

    id. ib. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > clemens

  • 10 clementer

    1.
    clēmens, entis (abl. usu. -ti;

    but -te,

    Liv. 1, 26, 8; Laber. ap. Macr. S. 2, 7, 3), adj. [etym. dub.; cf. lemures; and Germ. hold].
    I.
    Orig. (in the class. per. very rare), of the quiet, placid, pleasant state of the air, wind, or weather, mild, calm, soft, gentle ( = the class. placidus, quietus): undae clementi flamine pulsae, * Cat. 64, 272:

    clementior Auster vela vocat,

    Stat. Th. 5, 468:

    aura Favoni,

    Claud. Cons. Prob. Olyb. 272; cf. id. III. Cons. Hon. 165; Val. Fl. 6, 747:

    clementior dies,

    Col. 11, 2, 2:

    clementior Arctos,

    Sil. 1, 198:

    clementiores plagae (opp. Septentrio),

    Pall. Febr. 12, 1.—Hence,
    B.
    Esp.
    1.
    Of the gentle motion of the sea, rivers, etc., placid, calm, etc.:

    mare,

    Gell. 2, 21, 1:

    Pasitigris clementiore alveo praeterit, etc. (preced. by: praeceps inter saxa devolvitur),

    Curt. 5, 3, 1:

    quā sit clementissimus amnis,

    Ov. M. 9, 116.—
    2.
    Of places (opp. praeceps), smooth, of a gentle ascent:

    clivulus,

    App. M. 4, p. 144.—Far more freq.,
    II.
    Trop.
    A.
    Of a calm, unexcited, passionless state of mind, quiet, mild, gentle, tranquil, kind (syn.:

    placidus, lenis): clementem vocabo non in alieno dolore facilem, sed eum, qui cum suis stimulis exagitetur, non prosilit, etc.,

    Sen. Clem. 1, 20, 3:

    egit semper vitam... clemens, placidus,

    Ter. Ad. 5, 1, 10:

    vita urbana atque otium,

    id. ib. 1, 1, 17 (cf. with Cic. Rab. Post. 7, 17:

    vita quieta atque otiosa): ille suam semper egit vitam in otio, in conviviis: clemens, placidus,

    Ter. Ad. 5, 4, 10; Liv. 38, 17, 17 (cf. the passages under clementia, cited from Flor.):

    cupio, patres conscripti, me esse clementem: cupio in tantis rei publicae periculis me non dissolutum videri,

    Cic. Cat. 1, 2, 4:

    etsi satis clemens sum in disputando, tamen interdum soleo subirasci,

    id. Fin. 2, 4, 12:

    (Arimphaeis) ritus clementes,

    Plin. 6, 13, 14, § 35.—
    2.
    Transf. to animals. tame, domesticated: clementius genus columbarum [p. 353] (opp. agrestes), Varr. R. R. 3, 7, 2.—
    B.
    Specif.
    1.
    Mild in respect to the faults and failures of others, i. e. forbearing, indulgent, compassionate, merciful (class.; syn.: mitis, benignus, humanus, lenis, facilis, indulgens;

    opp.: crudelis, inhumanus, asper al.): clementi (mi) animo ignoscet,

    Plaut. Mil. 4, 6, 37; Ter. Hec. 3, 5, 22:

    judices et misericordes,

    Cic. Planc. 13, 31; cf.
    * Hor.
    C. 3, 11, 46; Tac. A. 2, 57:

    vir et contra audaciam fortissimus et ab innocentiā clementissimus,

    Cic. Rosc. Am. 30, 85; Nep. Epam. 3, 2:

    legis interpres,

    Liv. 1, 26, 8:

    dominus facilis et clemens,

    Suet. Aug. 67:

    justa et clemens servitus,

    Ter. And. 1, 1, 9:

    castigatio,

    Cic. Off. 1, 38, 137:

    clementior sententia,

    Liv. 8, 31, 8.—More unusual: rumor, i. e. non nimius, mild, mitigated, praos (acc. to Prisc. p. 1202 P.), Sall. J. 22, 1.—
    2.
    Poet. of places:

    pars (insulae) ratibus clemens,

    accessible, Claud. B. Gild. 511.— Adv.: clē-menter.
    I.
    (Acc. to I. A.) Gently, softly, mildly:

    non desiit adsidue tremere Campania, clementius quidem, sed ingenti damno,

    Sen. Q. N. 6, 31, 1:

    agitant venti oleas,

    Pall. Nov. 5:

    spirant clementius Austri,

    Stat. S. 2, 2, 27.—So of moderate, slow action gen.: Eu. Sequere sis. Ch. Sequor. Eu. Clementer quaeso;

    calces deteris,

    Plaut. Merc. 5, 2, 111; so id. Stich. 4, 1, 26; id. Ep. 2, 2, 23. —
    B.
    (Acc. to I. B. 2.) By degrees, gradually, gently:

    clementer et molliter assurgens collis,

    Col. 2, 2, 1; cf. Tac. A. 13, 38:

    editum jugum,

    id. G. 1; Sil. 1, 274; Sen. Oedip. 280:

    accedere,

    Tac. A. 12, 33; cf. in comp.:

    explorare, si quā Appennini juga clementius adirentur,

    id. H. 3, 52.—
    II.
    (Acc. to II. A.) Quietly, placidly, tranquilly, calmly: accipere aliquid clementius aequo, * Lucr. 3, 314:

    si quid est factum clementer, ut dissolute factum criminer,

    Cic. Verr. 2, 5, 8, § 19:

    leniter hominem clementerque accepit,

    id. ib. 2, 4, 40, §

    86: ferre aliquid,

    id. Att. 6, 1, 3:

    consolationes clementer admotae,

    Plin. Ep. 5, 16, 11:

    quo id pacto fieri possit clementissime,

    Plaut. Mil. 4, 3, 5:

    leo caudam clementer et blande movet,

    Gell. 5, 14, 12.—
    B.
    (Acc. to II. B.) With forbearance, mildly, with indulgence:

    clementer et moderate jus dicere,

    Caes. B. C. 3, 20:

    clementer a consule accepti,

    Liv. 27, 15, 2:

    clementer ductis militibus,

    i.e. peacefully, without plundering, id. 29, 2, 1.— Comp.:

    clementius tractare aliquem,

    Plin. Ep. 8, 24, 5.— Sup.:

    clementissime scribere de aliquo,

    Gell. 1, 18, 3:

    qui victoriā civili clementissime usus est,

    Sen. Ira, 2, 23, 4.
    2.
    Clēmens, entis, m., a proper name, in later Lat. very freq.:

    Julius,

    Tac. A. 1, 23; 1, 26; 15, 73; id. H. 1, 87; 2, 12:

    Arretinus,

    id. ib. 4, 68; Suet. Dom. 11:

    Flavius,

    id. ib. 15.

    Lewis & Short latin dictionary > clementer

  • 11 Triton

    Trītōn, ōnis or ōnŏs, m., = Tritôn.
    I.
    Lit., a son of Neptune and the nymph Salacia, a sea-god, who, at the bidding of Neptune, blows through a shell to calm or rouse the sea, Ov. M. 2, 8; 1, 333 sq.; 13, 919; Cic. N. D. 1, 28, 78; 2, 35, 89; Luc. 9, 348; Hyg. Astr. 2, 23 fin.Plur.:

    Tritones, sea-gods that serve the other gods,

    Verg. A. 5, 824; Plin. 36, 5, 4, § 26.—
    B.
    Transf.
    1.
    A humorous designation of a lover of fish-ponds: piscinarum Tritones, qs. fish-pond gods, Cic. Att. 2, 9, 1.—
    2.
    A sea-fish of the genus pelamides, Plin. 32, 11, 53, § 144.—
    3.
    The name of a ship, Verg. A. 10, 209.—
    II.
    A river and lake in Africa, near the Lesser Syrtis, where, according to Egypto-Grecian fables, Minerva was born, Mel. 1, 7, 4; Luc. 9, 347; Stat. Th. 2, 722; Claud. IV. Cons. Hon. 36; Sid. Carm. 15, 5.—Hence,
    1.
    Trītōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Lake Triton, Tritonian:

    Pallas,

    Verg. A. 5, 704; also,

    virgo,

    id. ib. 11, 483; more freq., absol.: Trītō-nĭa, ae, f., Minerva, Verg. A. 2, 171; Ov. M. 2, 783; 5, 250; 5, 270; 6, 1; id. F. 6, 655 et saep.—Also, Trītōnĭda, ae, Mart. Cap. 9, § 893.—
    2.
    Trītōnĭăcus, a, um, adj., Tritonian: palus, a miry sea near Pallene, in Macedonia, Ov. M. 15, 358: harundo, i. e. the tibia invented by Pallas, id. ib. 6, 384.—
    3.
    Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f. adj., of or belonging to Lake Triton; or, transf., to Pallas, Palladian:

    palus,

    Lake Triton, Sil. 3, 322:

    Pallas,

    Lucr. 6, 750: arx, the citadel of Pallas, i. e. Athens, Ov. M. 2, 794:

    urbs,

    id. ib. 5, 645:

    pinus,

    i. e. the ship Argo, built at the suggestion of Pallas, id. H. 6, 47.—As subst.: Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f.
    1.
    Lake Triton, Sil. 9, 297; Stat. Th. 7, 185.—
    2.
    Pallas, Verg. A. 2, 226; Ov. M. 3, 127; 8, 547:

    Tritonide fertiles Athenae,

    i. e. the olive-tree planted by Pallas, Stat. S. 2, 7, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > Triton

  • 12 Tritonia

    Trītōn, ōnis or ōnŏs, m., = Tritôn.
    I.
    Lit., a son of Neptune and the nymph Salacia, a sea-god, who, at the bidding of Neptune, blows through a shell to calm or rouse the sea, Ov. M. 2, 8; 1, 333 sq.; 13, 919; Cic. N. D. 1, 28, 78; 2, 35, 89; Luc. 9, 348; Hyg. Astr. 2, 23 fin.Plur.:

    Tritones, sea-gods that serve the other gods,

    Verg. A. 5, 824; Plin. 36, 5, 4, § 26.—
    B.
    Transf.
    1.
    A humorous designation of a lover of fish-ponds: piscinarum Tritones, qs. fish-pond gods, Cic. Att. 2, 9, 1.—
    2.
    A sea-fish of the genus pelamides, Plin. 32, 11, 53, § 144.—
    3.
    The name of a ship, Verg. A. 10, 209.—
    II.
    A river and lake in Africa, near the Lesser Syrtis, where, according to Egypto-Grecian fables, Minerva was born, Mel. 1, 7, 4; Luc. 9, 347; Stat. Th. 2, 722; Claud. IV. Cons. Hon. 36; Sid. Carm. 15, 5.—Hence,
    1.
    Trītōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Lake Triton, Tritonian:

    Pallas,

    Verg. A. 5, 704; also,

    virgo,

    id. ib. 11, 483; more freq., absol.: Trītō-nĭa, ae, f., Minerva, Verg. A. 2, 171; Ov. M. 2, 783; 5, 250; 5, 270; 6, 1; id. F. 6, 655 et saep.—Also, Trītōnĭda, ae, Mart. Cap. 9, § 893.—
    2.
    Trītōnĭăcus, a, um, adj., Tritonian: palus, a miry sea near Pallene, in Macedonia, Ov. M. 15, 358: harundo, i. e. the tibia invented by Pallas, id. ib. 6, 384.—
    3.
    Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f. adj., of or belonging to Lake Triton; or, transf., to Pallas, Palladian:

    palus,

    Lake Triton, Sil. 3, 322:

    Pallas,

    Lucr. 6, 750: arx, the citadel of Pallas, i. e. Athens, Ov. M. 2, 794:

    urbs,

    id. ib. 5, 645:

    pinus,

    i. e. the ship Argo, built at the suggestion of Pallas, id. H. 6, 47.—As subst.: Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f.
    1.
    Lake Triton, Sil. 9, 297; Stat. Th. 7, 185.—
    2.
    Pallas, Verg. A. 2, 226; Ov. M. 3, 127; 8, 547:

    Tritonide fertiles Athenae,

    i. e. the olive-tree planted by Pallas, Stat. S. 2, 7, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > Tritonia

  • 13 Tritoniacus

    Trītōn, ōnis or ōnŏs, m., = Tritôn.
    I.
    Lit., a son of Neptune and the nymph Salacia, a sea-god, who, at the bidding of Neptune, blows through a shell to calm or rouse the sea, Ov. M. 2, 8; 1, 333 sq.; 13, 919; Cic. N. D. 1, 28, 78; 2, 35, 89; Luc. 9, 348; Hyg. Astr. 2, 23 fin.Plur.:

    Tritones, sea-gods that serve the other gods,

    Verg. A. 5, 824; Plin. 36, 5, 4, § 26.—
    B.
    Transf.
    1.
    A humorous designation of a lover of fish-ponds: piscinarum Tritones, qs. fish-pond gods, Cic. Att. 2, 9, 1.—
    2.
    A sea-fish of the genus pelamides, Plin. 32, 11, 53, § 144.—
    3.
    The name of a ship, Verg. A. 10, 209.—
    II.
    A river and lake in Africa, near the Lesser Syrtis, where, according to Egypto-Grecian fables, Minerva was born, Mel. 1, 7, 4; Luc. 9, 347; Stat. Th. 2, 722; Claud. IV. Cons. Hon. 36; Sid. Carm. 15, 5.—Hence,
    1.
    Trītōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Lake Triton, Tritonian:

    Pallas,

    Verg. A. 5, 704; also,

    virgo,

    id. ib. 11, 483; more freq., absol.: Trītō-nĭa, ae, f., Minerva, Verg. A. 2, 171; Ov. M. 2, 783; 5, 250; 5, 270; 6, 1; id. F. 6, 655 et saep.—Also, Trītōnĭda, ae, Mart. Cap. 9, § 893.—
    2.
    Trītōnĭăcus, a, um, adj., Tritonian: palus, a miry sea near Pallene, in Macedonia, Ov. M. 15, 358: harundo, i. e. the tibia invented by Pallas, id. ib. 6, 384.—
    3.
    Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f. adj., of or belonging to Lake Triton; or, transf., to Pallas, Palladian:

    palus,

    Lake Triton, Sil. 3, 322:

    Pallas,

    Lucr. 6, 750: arx, the citadel of Pallas, i. e. Athens, Ov. M. 2, 794:

    urbs,

    id. ib. 5, 645:

    pinus,

    i. e. the ship Argo, built at the suggestion of Pallas, id. H. 6, 47.—As subst.: Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f.
    1.
    Lake Triton, Sil. 9, 297; Stat. Th. 7, 185.—
    2.
    Pallas, Verg. A. 2, 226; Ov. M. 3, 127; 8, 547:

    Tritonide fertiles Athenae,

    i. e. the olive-tree planted by Pallas, Stat. S. 2, 7, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > Tritoniacus

  • 14 Tritonida

    Trītōn, ōnis or ōnŏs, m., = Tritôn.
    I.
    Lit., a son of Neptune and the nymph Salacia, a sea-god, who, at the bidding of Neptune, blows through a shell to calm or rouse the sea, Ov. M. 2, 8; 1, 333 sq.; 13, 919; Cic. N. D. 1, 28, 78; 2, 35, 89; Luc. 9, 348; Hyg. Astr. 2, 23 fin.Plur.:

    Tritones, sea-gods that serve the other gods,

    Verg. A. 5, 824; Plin. 36, 5, 4, § 26.—
    B.
    Transf.
    1.
    A humorous designation of a lover of fish-ponds: piscinarum Tritones, qs. fish-pond gods, Cic. Att. 2, 9, 1.—
    2.
    A sea-fish of the genus pelamides, Plin. 32, 11, 53, § 144.—
    3.
    The name of a ship, Verg. A. 10, 209.—
    II.
    A river and lake in Africa, near the Lesser Syrtis, where, according to Egypto-Grecian fables, Minerva was born, Mel. 1, 7, 4; Luc. 9, 347; Stat. Th. 2, 722; Claud. IV. Cons. Hon. 36; Sid. Carm. 15, 5.—Hence,
    1.
    Trītōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Lake Triton, Tritonian:

    Pallas,

    Verg. A. 5, 704; also,

    virgo,

    id. ib. 11, 483; more freq., absol.: Trītō-nĭa, ae, f., Minerva, Verg. A. 2, 171; Ov. M. 2, 783; 5, 250; 5, 270; 6, 1; id. F. 6, 655 et saep.—Also, Trītōnĭda, ae, Mart. Cap. 9, § 893.—
    2.
    Trītōnĭăcus, a, um, adj., Tritonian: palus, a miry sea near Pallene, in Macedonia, Ov. M. 15, 358: harundo, i. e. the tibia invented by Pallas, id. ib. 6, 384.—
    3.
    Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f. adj., of or belonging to Lake Triton; or, transf., to Pallas, Palladian:

    palus,

    Lake Triton, Sil. 3, 322:

    Pallas,

    Lucr. 6, 750: arx, the citadel of Pallas, i. e. Athens, Ov. M. 2, 794:

    urbs,

    id. ib. 5, 645:

    pinus,

    i. e. the ship Argo, built at the suggestion of Pallas, id. H. 6, 47.—As subst.: Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f.
    1.
    Lake Triton, Sil. 9, 297; Stat. Th. 7, 185.—
    2.
    Pallas, Verg. A. 2, 226; Ov. M. 3, 127; 8, 547:

    Tritonide fertiles Athenae,

    i. e. the olive-tree planted by Pallas, Stat. S. 2, 7, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > Tritonida

  • 15 Tritonis

    Trītōn, ōnis or ōnŏs, m., = Tritôn.
    I.
    Lit., a son of Neptune and the nymph Salacia, a sea-god, who, at the bidding of Neptune, blows through a shell to calm or rouse the sea, Ov. M. 2, 8; 1, 333 sq.; 13, 919; Cic. N. D. 1, 28, 78; 2, 35, 89; Luc. 9, 348; Hyg. Astr. 2, 23 fin.Plur.:

    Tritones, sea-gods that serve the other gods,

    Verg. A. 5, 824; Plin. 36, 5, 4, § 26.—
    B.
    Transf.
    1.
    A humorous designation of a lover of fish-ponds: piscinarum Tritones, qs. fish-pond gods, Cic. Att. 2, 9, 1.—
    2.
    A sea-fish of the genus pelamides, Plin. 32, 11, 53, § 144.—
    3.
    The name of a ship, Verg. A. 10, 209.—
    II.
    A river and lake in Africa, near the Lesser Syrtis, where, according to Egypto-Grecian fables, Minerva was born, Mel. 1, 7, 4; Luc. 9, 347; Stat. Th. 2, 722; Claud. IV. Cons. Hon. 36; Sid. Carm. 15, 5.—Hence,
    1.
    Trītōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Lake Triton, Tritonian:

    Pallas,

    Verg. A. 5, 704; also,

    virgo,

    id. ib. 11, 483; more freq., absol.: Trītō-nĭa, ae, f., Minerva, Verg. A. 2, 171; Ov. M. 2, 783; 5, 250; 5, 270; 6, 1; id. F. 6, 655 et saep.—Also, Trītōnĭda, ae, Mart. Cap. 9, § 893.—
    2.
    Trītōnĭăcus, a, um, adj., Tritonian: palus, a miry sea near Pallene, in Macedonia, Ov. M. 15, 358: harundo, i. e. the tibia invented by Pallas, id. ib. 6, 384.—
    3.
    Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f. adj., of or belonging to Lake Triton; or, transf., to Pallas, Palladian:

    palus,

    Lake Triton, Sil. 3, 322:

    Pallas,

    Lucr. 6, 750: arx, the citadel of Pallas, i. e. Athens, Ov. M. 2, 794:

    urbs,

    id. ib. 5, 645:

    pinus,

    i. e. the ship Argo, built at the suggestion of Pallas, id. H. 6, 47.—As subst.: Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f.
    1.
    Lake Triton, Sil. 9, 297; Stat. Th. 7, 185.—
    2.
    Pallas, Verg. A. 2, 226; Ov. M. 3, 127; 8, 547:

    Tritonide fertiles Athenae,

    i. e. the olive-tree planted by Pallas, Stat. S. 2, 7, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > Tritonis

  • 16 Tritonius

    Trītōn, ōnis or ōnŏs, m., = Tritôn.
    I.
    Lit., a son of Neptune and the nymph Salacia, a sea-god, who, at the bidding of Neptune, blows through a shell to calm or rouse the sea, Ov. M. 2, 8; 1, 333 sq.; 13, 919; Cic. N. D. 1, 28, 78; 2, 35, 89; Luc. 9, 348; Hyg. Astr. 2, 23 fin.Plur.:

    Tritones, sea-gods that serve the other gods,

    Verg. A. 5, 824; Plin. 36, 5, 4, § 26.—
    B.
    Transf.
    1.
    A humorous designation of a lover of fish-ponds: piscinarum Tritones, qs. fish-pond gods, Cic. Att. 2, 9, 1.—
    2.
    A sea-fish of the genus pelamides, Plin. 32, 11, 53, § 144.—
    3.
    The name of a ship, Verg. A. 10, 209.—
    II.
    A river and lake in Africa, near the Lesser Syrtis, where, according to Egypto-Grecian fables, Minerva was born, Mel. 1, 7, 4; Luc. 9, 347; Stat. Th. 2, 722; Claud. IV. Cons. Hon. 36; Sid. Carm. 15, 5.—Hence,
    1.
    Trītōnĭus, a, um, adj., of or belonging to Lake Triton, Tritonian:

    Pallas,

    Verg. A. 5, 704; also,

    virgo,

    id. ib. 11, 483; more freq., absol.: Trītō-nĭa, ae, f., Minerva, Verg. A. 2, 171; Ov. M. 2, 783; 5, 250; 5, 270; 6, 1; id. F. 6, 655 et saep.—Also, Trītōnĭda, ae, Mart. Cap. 9, § 893.—
    2.
    Trītōnĭăcus, a, um, adj., Tritonian: palus, a miry sea near Pallene, in Macedonia, Ov. M. 15, 358: harundo, i. e. the tibia invented by Pallas, id. ib. 6, 384.—
    3.
    Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f. adj., of or belonging to Lake Triton; or, transf., to Pallas, Palladian:

    palus,

    Lake Triton, Sil. 3, 322:

    Pallas,

    Lucr. 6, 750: arx, the citadel of Pallas, i. e. Athens, Ov. M. 2, 794:

    urbs,

    id. ib. 5, 645:

    pinus,

    i. e. the ship Argo, built at the suggestion of Pallas, id. H. 6, 47.—As subst.: Trītōnis, ĭdis or ĭdos, f.
    1.
    Lake Triton, Sil. 9, 297; Stat. Th. 7, 185.—
    2.
    Pallas, Verg. A. 2, 226; Ov. M. 3, 127; 8, 547:

    Tritonide fertiles Athenae,

    i. e. the olive-tree planted by Pallas, Stat. S. 2, 7, 28.

    Lewis & Short latin dictionary > Tritonius

  • 17 alcedonia

    alcēdōnĭa ( halc-), ōrum, n. [alcedo], the fourteen winter days during which the kingfisher broods and the sea is calm, v. alcedo.—Hence, trop., a deep calm, profound tranquillity:

    ludi sunt, tranquillum est, alcedonia sunt circum forum,

    Plaut. Cas. prol. 26:

    mare ipsum aiunt, ubi alcedonia sint, fieri feriatum,

    Front. Fer. Alc. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > alcedonia

  • 18 halcedonia

    alcēdōnĭa ( halc-), ōrum, n. [alcedo], the fourteen winter days during which the kingfisher broods and the sea is calm, v. alcedo.—Hence, trop., a deep calm, profound tranquillity:

    ludi sunt, tranquillum est, alcedonia sunt circum forum,

    Plaut. Cas. prol. 26:

    mare ipsum aiunt, ubi alcedonia sint, fieri feriatum,

    Front. Fer. Alc. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > halcedonia

  • 19 cōnsternō

        cōnsternō āvī, ātus, āre,    to confound, perplex, terrify, alarm, affright, dismay: animo consternati, Cs.: hostīs, etc., L.: consternati Timores, O.: metu servitutis ad arma consternati, driven in terror, L.: consternatae cohortes, panic-stricken, L.: consternatus ab sede suo, L.: equos, L.: Consternantur equi, O.
    * * *
    I
    consternare, consternavi, consternatus V TRANS
    confound/shock/confuse/perplex/dismay; terrify/alarm/frighten, drive frantic; overcome; stretch/lay out upon the ground; excite to sedition/revolt/mutiny
    II
    consternere, constravi, constratus V TRANS
    strew/cover/spread (rugs); cover/lay/pave/line; bring down, lay low; calm (sea)

    Latin-English dictionary > cōnsternō

  • 20 flustra

    flustra, ōrum, n. [id.], the usual quiet state of the sea, a calm (ante- and postclass.):

    flustra, motus maris sine tempestate fluctuantis. Naevius in bello Poenico quod ait: honorariae honestae stabant in flustris, ut si diceret in salo,

    Suet. Fragm. p. 425 ed. Bip. (reprinted ap. Müll. Fest. pp. 89, 382); cf.: flustra dicuntur, cum in mari fluctus non moventur, quam Graeci malakian vocant, Paul. ex Fest. p. 89 Müll.:

    mare de nustris temperatum,

    Tert. de Pall. 2.

    Lewis & Short latin dictionary > flustra

См. также в других словарях:

  • sea —   Kai; moana (open); malo, pā ū (poetic). See sayings, pūnoni, forecast.    ♦ Calm, quiet sea, kai mālie, kai malino, kai malolo, kai ho olulu, kai pū, kai wahine, kai kalamania, kaiolohia.    ♦ Strong sea, kai ko o, kai kāne, kai nui, kai nu u,… …   English-Hawaiian dictionary

  • calm´ness — calm «kahm, kahlm», adjective, noun, verb. –adj. 1. not stormy or windy; not stirred up; quiet; still: »In fair weather the sea is usually calm. SYNONYM(S): motionless, smooth, placid. 2. Figurative. not excited; peaceful: »Although she was frigh …   Useful english dictionary

  • calm´ly — calm «kahm, kahlm», adjective, noun, verb. –adj. 1. not stormy or windy; not stirred up; quiet; still: »In fair weather the sea is usually calm. SYNONYM(S): motionless, smooth, placid. 2. Figurative. not excited; peaceful: »Although she was frigh …   Useful english dictionary

  • calm — adj Calm, tranquil, serene, placid, peaceful, halcyonmean quiet and free from all that disturbs or excites. Calm is primarily applied to sea or weather, usually conveys an implicit contrast with its opposite, stormy, and suggests freedom, real or …   New Dictionary of Synonyms

  • sea — W1S3 [si:] n [: Old English; Origin: sA] 1.) [singular, U] the large area of salty water that covers much of the earth s surface = ↑ocean ▪ Jay stripped his clothes off and ran into the sea. ▪ All the rooms have sea views. ▪ The sea was perfectly …   Dictionary of contemporary English

  • Calm Sea and Prosperous Voyage (Mendelssohn) — Calm Sea and Prosperous Voyage (Meeresstille und glückliche Fahrt), Op. 27, is an orchestral concert overture by Felix Mendelssohn inspired by the same verses that inspired Beethoven s 1815 cantata of the same title (and indeed inspired by… …   Wikipedia

  • calm — [käm] n. [ME & OFr calme < OIt calma < LL (Vulg.: Job 30:30) cauma, heat, heat of the day (hence, in It, time to rest, quiet: see SIESTA) < Gr kauma, heat, esp. of the sun < kaiein, to burn; It sp. infl. by L calere, to be hot] 1.… …   English World dictionary

  • Sea ice — is largely formed from seawater that freezes. Because the oceans consist of saltwater, this occurs below the freezing point of pure water, at about 1.8 °C (28.8 °F). Sea ice may be contrasted with icebergs, which are chunks of ice shelves or… …   Wikipedia

  • sea — [ si ] noun MAINLY BRITISH *** singular or uncount the large area of salt water that covers most of the surface of the Earth: Tim went swimming in the sea. He had a room overlooking the sea. We re renting a house by the sea (=close to the sea).… …   Usage of the words and phrases in modern English

  • calm — ► ADJECTIVE 1) not showing or feeling nervousness, anger, or other emotions. 2) peaceful and undisturbed. ► NOUN 1) a calm state or period. 2) (calms) an area of the sea without wind. ► VERB (often …   English terms dictionary

  • sea — [sē] n. [ME see < OE sæ, akin to Du zee, Ger see] 1. the continuous body of salt water covering the greater part of the earth s surface; ocean 2. a large body of salt water wholly or partly enclosed by land [the Red Sea, Irish Sea] 3. a large… …   English World dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»